Φεγγαρόσκονη και συλλαβισμένος σωστά ο Απρίλιος…

Πρόοδο αινιγμάτων φέρει η νύχτα και που πατώ στρωτά

Ακούγονται τα βήματά μου στα στενά δρομάκια

Όπου οι ήχοι ανατρέπονται και αφανίζονται.

Δοξάρια των σκιών αφήνουνε να τρέμει η μουσική

Μες τον αέρα. Φιλόκαλη. Και ύστερα

Ενάντιος κι ας είναι ο καιρός, εμείς οσμιζόμαστε

Θάνατο και τα Κακά εξορκίζουμε, πιστεύοντας

Και λατρεύοντας την ζωή.

Τότε θριαμβεύει

Στον ύπνο μας ένα καθαρτήριο, που αφορά

Συνείδηση που ξόδεψα και ξόδεψες για να μας στέρξει η μοίρα.

Ο χαρτοπαίχτης των σκιών και

Των φαντασμάτων δένει με μαγείες το αργυρό φεγγάρι και

σαν πυροτέχνημα η σκέψη εκρήγνυται και κατακοκκινίζει, αφήνοντας

Την λαμπερή ουρά της να κραδαίνεται

μες την ατμόσφαιρα

όσο να σβήσει

Αφήνοντας τον ύπνο μόνο οχυρό

Της Ουτοπίας!