Ποιός βαφτίζει το εγώ του μέσα σε τρομερές αυταπάτες; Κινεί
Τα νήματα τα αόρατα. Κι αυτό δεν είναι αλχημεία, είναι έναρξη
Ενός παράξενου επιτηδεύματος: να μπαίνεις
Σούμπιτος μες την πραγματικότητα και απ’ την άλλη
Να βγαίνεις των ιλαρών υδάτων, εξαγνισμένος
Και με θαλερή προσευχή- κι αφού κανένας πια δεν σε καταλαβαίνει
Αφήνεις να ποντάρουνε στην ζήλεια τους· μείνε εδώ
Που η αιθρία σου παραστέκεται
Κι εξανεμίζεται το βιός σου· λιγότερη πικρία έχουνε
Της νύχτας οι σκιές και οι τσουρουφλισμένες νυχτερίδες!
Αναρτήσεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου