Μεταλλικό απόγευμα σαν να γυρίζει
Πίσω ο θεός και να μετάνιωσε
Για τα πραγμένα του.
Ραγίζει ο ήλιος τα σιμά του
Και τα απόμακρα ο ίδιος μια τα σπρώχνει
Να πέσουν μες σε βάραθρο.
Κοίταξέ με που ομιλώ
Φλογερός κατακόκκινος και θηριώδης
Διαψεύδοντας την απαρέγκλιτη βιολογία, αφήνοντας
Απ’ τα ρουθούνια μου τις φλόγες
της αναπνοής, τρομάζοντας
Τους έτσι και αλλιώς που γέννησε η ζωή αιώνια
τρομαγμένους.
Τέτοια ταυτότητα αγριμιού ποιος έχει
Να ζει με λυρικό μεγάφωνο
Μέσα του και ταυτόχρονα μια λύπη
να έχει
Για κείνα που το νιώθει πως θα τονε βρούνε;
Είμαι αυτός που δεν το ξέρω αν ήμουνα
Μες την Δημιουργία, αετός
Η λέων άπλαστος ακόμα.. Εξάλλου
Ποιος αποφασίζει για το πώς θα συνεχίσει
η ζωή;
Χορός μπροστά μου οργανώνεται, ένα συνταραγμένο
Αλώνι που από παντού ο κύκλος του βοά
Και τρίζει από δυνατά χοροπηδήματα να ίπτανται οι λεβέντες
Κι οι κόρες να τους κρυφοκαμαρώνουν
Ανάβοντας στα στήθια τους ερωτική επιθυμία.
Α νότα σίγουρο δοξάρι που είσαι!
Α έρωτα το θηλυκό
που σμίγεις με τ’ αρσενικό!
Για μουσική μιλώ που μέσα μου αναγαλλιάζει
Και φτιάχνει κόσμους όμορφους!
Κι έτσι αλαφροΐσκιωτος που γίνομαι
Στα ποιήματα βρίσκω και έχω αρχέγονα υπάρξει
Εγώ ο εκείνος και εκείνος ο εγώ:
Από ερώτων ο επιστρέψας το βασανιστήριο…
26/4/2022
Αναρτήσεις
2 σχόλια:
Αναστατώνει η Αλήθεια σου.
Ποτέ μην προσπαθήσεις να αλλάξεις!
Κάπου, ένα Τοξότης
σημάδεψε τον Αετό που πετούσε στο βαθύ γαλάζιο.
Ένα λιοντάρι των μοναχικών οραμάτων
χαμογέλασε, απομακρύνοντας τον πειρασμό
που δεν άφηνε ίχνη της δύναμής του
να πληγώνουν τους αδαείς.
Χαίρε
"αστοριανή"
ΝΥ
Αναρωτιέμαι συνέχεια αν μπορείς να φυλακίσεις μια φλόγα. Μπα.. Έχει τον τρόπο της να σ’εξουσιάζει. Μην αυταπατάσαι. Απλά σου δίνει την ευχέρεια να την κρατάς φυλακισμένη ίσως κάπου όπου δεν ωφελεί και να την έχεις. Νομίζω κι η έμπνευση έτσι είναι. Την έχουμε φυλακισμένη αλλά όταν ελευθερώνεται όπου θέλει εκείνη μας πάει.
Την καλημέρα μου από πατρίδα. Φιλιά!
Δημοσίευση σχολίου