Εγωιστικό απολυτίκιο…

Το μηδέν κοιμάται στην φωλιά του, οι υπόλοιποι αριθμοί εργάζονται για να φέρουν αποτέλεσμα.
Ξημερώνει η μέρα των επιθυμιών, εμβρόντητος
παρακολουθώ γεγονότα και πως ξετυλίγονται.
Δευτέρα.
Βαστάει ακόμα του καλοκαιριού το φως.
Άοκνε φίλε που μου υπαγορεύεις λόγια,
είσαι δαίμονας ή εγώ σε έκανα φίλο αφήνοντας
την ψυχή μου να σπουδάσει το χάος;
Αρχινώ να λείπω απ’ την κατάληξη των πραγμάτων
και τα πράγματα κερδίζουν χρώμα απουσίας και έμπνευσης.
Εγωιστικό απολυτίκιο ενός που άγιασε εμμένοντας σε ουράνιες συναντήσεις.