Πέντε η ώρα το πρωί.

Έρχονται οι ειδοποιήσεις της μέρας.

Το αεράκι σαν καλοσυνάτο ποτάμι ποτίζει την δίψα των φυτών.

Γεμίζει μπαρούτι η υπεροψία των δέντρων.

Ο εγωισμός των πουλιών τα ξυπνά για ένα βιαστικό καθήκον.

Στα χαρτιά μου μουντζαλώματα διορθώματα.

Πέντε η ώρα το πρωί.

Σκλάβος ενός μελανοπολέμου που με πληγώνει και μ’ αφήνει αιμόφυρτο.

Στυλώνω τα μάτια και πάντα ερωτευμένος θα είμαι

Μ’ αυτόν τον ουρανό, μ’ αυτό το κορίτσι

Που σφίγγει κι άλλο την καρδιά μου, έως να γίνει

Ευαγγέλιο μιας αλήθειας που την ξέρεις κι εσύ..