Τα λόγια…

Τα λόγια έρχονται σε μένα για να βρουν ζάχαρη των παρομοιώσεων.
Ανθίζουν κάποια, γίνονται σαν προσευχές
προς ένα μακρινό αστέρι που ποτέ δεν υπήρξε·
Τα λόγια σεμνύνονται μες τις κοιλάδες του ουρανού, είναι αφηνιασμένα άτια
που τρέχουν προς τον βορά, στα μέρη των αρχαίων πατρίδων μας.
Τα λόγια που είπα και είπες.

Όταν συναντούν τα δάκρυα, τα λόγια ιριδίζουν σαν οψιδιανού χάντρες που κρατούν εντός τους όλα τα πάθη του ορυχείου.
Και στολίζουν με κραυγαλέο θάρρος το μπεγλέρι του καιρού. Τα λόγια
στρατηγούν επάνω στην μελαγχολία μας- μέχρι
που εκείνη ξεγίνεται και στην θέση της μένει
συλλαβή μία που να την αποστηθίζει ο χρόνος του γιαλού κι ο πόντος.