Ορεστιάδα..

Γκαστρωμένη κοιλιά κάτω από το γάνωμα του φεγγαριού,
Κάμπε προσηνή, μυθολογικέ σκύλε που αλυχτάς
έτσι επίμονα στα βορινά σου βράδια,

Στρωτέ σιτοβολώνα, μπαμπακοσυννεφένια πόλη των άκρων,

Κοιμάμαι αφουγκραζόμενος ύμνους του Ορφέα,

Στην τρικυμία του αέρα στροβιλίζονται αρχέγονα φύλλα,
Ο ήλιος κλέβει τα καλαμπόκια του χωραφιού και γελά καυχησιάρικα,

Α δόξα ενός βιολιού που μαγνητίζει τα άστρα και σκορπά ρόδα στο πανώριο κατώφλι σου!

Ορεστιάδα εγκαρδιωμένη μες την φαρδιά πεδιάδα που ωραία σε βρήκα!

Συναπάντημα μέσα στους δρόμους και τους τρόπους του ελληνικού θεού…