Θυμάμαι τα λόγια σου,

Το χούι είναι κάτω απ’ την ψυχή, μου έλεγε
Α ρε παππού και τι
όμορφα που με δασκάλευες
όσα ακόμα θυμάμαι!
Τώρα 
είμαι έτοιμος να θυσιαστώ σε μια εκκωφαντική μοναξιά,
μέσα της ευδαιμονίζομαι όπως
να είναι κάθε δευτερόλεπτο μυσταγωγία-
Θυμάμαι τα λόγια σου,
μου γυρνούν στο μυαλό,
ο θάνατος δεν σε έσβησε, ο θάνατος
σε στέριωσε μέσα μου-
Έσω ανίκητος λοιπόν,
φαντάζομαι κι ο ίδιος το ξέρεις
και κρύβεσαι πίσω από τις ανθισμένες που αγαπούσες τριανταφυλλιές,
να μου δείξεις
για μια ακόμη φορά
τις παρομοιώσεις
της λαϊκής σου σοφίας
και
διψασμένος όπως είμαι
τις απορροφώ..