Σεπτέμβριος όρτσα

Σεπτέμβριος όρτσα

Επιφορτισμένος βαθύ καλοκαίρι

Γδαρμένος Αύγουστος

Ελληνικό τσεμπέρι σκαλοπάτι ασβεστωμένο

Και θάλασσα που ομιλεί: ιωνική και αιολική θάλασσα

Ουδέποτε περισπάται είναι μανία

και μένος άγουρο που μετασχηματίζεται

Κάθετο μέσα στους αιώνες

Σεπτέμβριος όρτσα

Σαν ορθογραφικό λάθος καλοκαιριού

Κρατάει τις ζέστες του

Σε αναμονή τα φυλλώματα

ξορκίζουν τον άνεμο

Το ατμοσφαιρικό χέρι πλαστουργεί

τριαντάφυλλα καλώς εγνωσμένα

ο ήλιος καρφιτσώνει μια ελπίδα στον φελλό της απόφασης

ανυπερθέτως

Σεπτέμβριος όρτσα

Γλεντά με το μπαρούτι των θερμοκρασιών

Ευχολόγια όρθρου γεμίζουν την ησυχία με σπέρμα

Ανήκουν οι ψευδαισθήσεις στο μυαλό μας το ακούραστο

Ανήκουμε σε μια παραμυθένια τάξη που δημιουργεί αταξία

Η Ποίηση ανήκει στους κρατούντες πόθους μας

που είμαστε οι ίδιοι εμείς..