Εσπέρα..

Βύθισαν οι στιγμές μες τον νερόλακκο και σαν

τσακμακόπετρα η βιασύνη άναβε των αυτοκίνητων επάνω

στης ασφάλτου το μαντέμι.

Πυρετός των πουλιών να προλάβουν του ήλιου την δοξασία.

Στο χοντρό εξώφυλλο του βιβλίου πολύχρωμες πλεκτάνες

τίποτα δεν πρόδιδαν απ’ τα γραφόμενα.

Στο σκαλοπάτι του σπιτιού το κάθε βήμα επίτευγμα,

το κάθε βήμα ρέον φεγγάρι

κάτω από της νύχτας τα καμώματα.

Ένα όνειρο τριξαλίδας μετά και πέρα από τ’ αμπέλια,

οι μνήμες οι καυτές της γης μαρτυράνε ξεσαλωμένο Διόνυσο.

Κοιτώ τα μάτια σου κι οσμίζομαι ερωτευμένη σελήνη

που μπλέκεται στα δίχτυα τα ποιητικά της Σαπφούς κι αρχίζει

να με κεντά να πονάω..