Η μουσική με το αφηνιασμένο άρωμά της Κλειδώνει πάνω στο ένστικτο των στιγμών-

Η μουσική με το αφηνιασμένο άρωμά της
Κλειδώνει πάνω στο ένστικτο των στιγμών-
Ρολόι ξεκούρδιστο η ζωή κάνει ό,τι μπορεί να μείνει αξέχαστη
Η λαλιά ρουτίνα- ποιός αποκαλύπτει τις πτυχές του εγώ;
Η πολιτεία χωλαίνει- ποιός αλλοίωσε την συνείδηση του λαού;
Υπάρχει αγωνία, υπάρχει η γιορτή των μυστικών
Όλοι οι πόθοι δόκιμο πάθος που βρήκε ανταπόκριση
Μάνα διαλαλώ τους ουρανούς που μου απέκρυψες
Πατέρα σ’ αρνήθηκα μέχρι της όψεως φιλοτιμίας
Έγινα αρνητής που βύζαξε τρανές αντιφάσεις
Α χέρι της Δίκης και χέρι της Αλήθειας
Στον χάρτη της αρετής η ηθική λάμπει οψιδιανού το κροτάλισμα
Να ο αντίλαλος από των λουλουδιών τον χαρακτήρα μέσα μου
Ο ήλιος με τρυπά όπως βελόνα το λινό ρούχο της άνοιξης
Στον μηδενικό χρόνο ηχούν τα τηλέφωνα κι όμως απουσιάζω
Κανένας δεν δέχεται ελπίδες ροκανισμένες απ’ την εποχή
Τα πολιτεύματα μια άξεστη δικαιολογία να επικρατήσει ο Ένας ο αληθινά χειρότερος
Ληστρικό είναι το σύννεφο του κράτους που καταπατά το δίκιο των πολλών
Προσβλέπω σε μια μέρα που τα ευαγγέλια θα γράφονται από ακριμάτιστους που θέλησαν
ακριβοδίκαια να ζουν μες την συνάφεια των πολλών..