Να έτσι γεννιούνται τα παραμύθια, οι μύθοι, τα παράδοξα που πιστεύουν οι άνθρωποι-

Με τι θα ντυθείς άραγε, όταν
απομακρυσμένη από τις πολιτείες των ανθρώπων, θα βυζαίνεις
το πρωινό γάλα και θα ποθείς να σμίξεις
με τον νου, με κείνον που σε αγάπησε και ζει αλλού, στην χώρα
της φαντασίας και του ποιητικού στοχασμού; Να έτσι

γεννιούνται τα παραμύθια, οι μύθοι, τα παράδοξα
που πιστεύουν οι άνθρωποι- να έτσι
μελαγχολώ κι εγώ κάτι στιγμές που μου ξεφεύγει η μοίρα και πάω
να ζωγραφίσω μια χαρά που ελάχιστη είναι- να έτσι
που και οι λέξεις δεν αρκούν να πλάσουνε το σώμα της Αλήθειας, και εκεί
μένουνε μαργωμένες, σαν να μην μπορέσαν να δουν πίσω απ’ τον καπνό που ένα κατιτίς γεννήθηκε μυστήριο και θα μας κατακυριεύσει το δαιμονισμένο..