Να με ακούσεις μάνα…

Να χαρείς στα βουνά, δεν είναι τίποτα ο κάμπος· οι όμορφες γεωμετρίες των κορυφών, οι επιθυμίες ως το κόκαλο, οι ορμές σου, τα ένστικτα.

Να χαρείς τα εμβαδά των πλαγιών, το ακοίμητο άστρο

που γεμίζει την μπαρουταποθήκες της υψιπέτειας, το ποιητικό έναυσμα,

ντυμένο αέρα και σιωπή, να χαρείς στα βουνά.

Λύγισα το κλωνάρι και έγινε πολυσήμαντο τόξο. Σημάδεψα. Αρχαίος θεός με παραβγήκε, ποιος τοξεύει σωστά

διάνα στον στόχο της γαλήνης;

Να με ακούσεις μάνα, τώρα πριν λείψεις και να μην συναντηθούμε παρά στην ατέρμονη νύχτα, να με ακούσεις μάνα.

Έκρυψα πιο καλά απ' τον καθένα τις πίκρες μου, να με ακούσεις μάνα.

Είχα ανάγκη την σιωπή, την συγκεντρωτική ομιλία, το συμπυκνωμένο συλλάβισμα

μικρός εγώ να συντυχαίνω γίγαντες.

Να με ακούσεις μάνα- όταν θα συναντηθούμε

στο έρεβος του ουρανού, στο αντίσκηνο της νύχτας, θα είμαστε δυο σκιές που περπάτησαν πάνω στα άσπρα βότσαλα

που έφεραν την Ιωνία κοντά μου· θέατρο ενός δύσκολου ύπνου..