Αν
έχουν σκοπό οι ελπίδες κι αν
στον χρόνο όλα απαλείφονται
σκοτεινά ουσιαστικά συντάσσονται κάποτε μες τους καιρούς
οι ηγέτες προβάλλονται
στην οθόνη της φιλαυτίας τους
ποιος αγαπά αυτό το πάτριο άνθος σαν
ξόδι που κινείται προς το ανοικτό στόμα της γης
αγανακτούμε
οι θερμότεροι
ζευόμαστε σε ένα παραμύθι που και μύθος είναι και μισή η
αλήθεια
παγίδα του φωτός να αναγκάσει μας να πούμε όσα δεν λέγονται-
είναι
ανάγνωση φωτιάς που, εθελούσια, παραδινόμαστε
ποιόν να συγχωρέσεις τάχα και με ποιόν να συνταχτείς;
Σε μικραίνουν ολοένα ασφυκτικοί επιβαλλόμενοι πόνοι.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου