Κώδικας των ρημάτων που συνειδητοποιούν τον αόριστο Χρόνο…

Τακτικό θέατρο της Κυριακής·

Σκηνές πάνω στον βίο, ο βίος ένα σπαρματσέτο αναμμένο

Που λιγοψυχά να αφήσει μια υποψία ζωής ταλαιπωρημένης·

Αφήσαμε κατά μέρος τις δικαιολογίες·

Δεν έχουν σημασία οι αγχόνες, σημασία έχουν οι λαιμοί που θα κρεμαστούν αφήνοντας

Την σιωπή εκεί που πρώτα λαλούσαν οι ιδέες·

Ανάγνωση στο φως, ο χρόνος συνδικαλίζεται με την μελαγχολία·

Τρύπιο το λεξιλόγιο και μπάζει- σαν ένα μπλουζάκι καλοκαιρινό που αφήνει το κορμί εκτεθειμένο

Στον πόθο, στην αφή, στο ρήμα των ανέμων, στην γαλανή επικράτεια..