Σκηνικό σε φα μείζονα…

Κι αυτά που το πρωί κελάηδησαν μες τον ήλιο

Κι αυτά που στην μέρα μέσα ομονόησαν να πουν το καλό

Πετούν χαρούμενα να ζήσουν τον διασκελισμό της χορεύτριας

Που με τα τούλια της μοιάζει ιέρεια που ιερουργεί στον γαλάζιο αέρα.

Φυτά που πλέκονται στα χαμηλά της φαντασίας

Πεταλούδες που δρέπουν θαυματουργό Μάιο

Δροσιές που ανόρθωσαν το ηθικό των φυλλωμάτων

Μάτια εκστατικά που ήτανε τα μάτια σου και δεν χορταίνεις να κοιτάζεις.

Και ο χρόνος που λύγισε σε δύο πλαγιές του απέναντι λόφου

Να απλωθούν τιτιβίσματα και βοερά καμώματα εντόμων

Πάνω από των πεύκων τα άκαμπτα κουκουνάρια

Πάνω από της ορμής της ηλιαχτίδας την κόψη την άγρια.