Το φεγγάρι τσαλακωμένο κινεί την νύχτα προς την αθωότητα
Είναι λευκό σαν ζύμη που φουσκώνει μέσα στο ταψί του
ουρανού·
Μυρίζει δεντρολίβανο, πράσινες ανταύγειες των φυλλωμάτων μαζεύουν
φως του φανοστάτη και κραδαίνουν μια χίμαιρα πριν τα μεσάνυχτα.
Μ’ ό,τι μπορείς έλα, καβαλίκεψε το άτι του άστρου κι έλα
Να δεις που ο πόθος υπάρχει κι η σάρκα σου αγαπά το άγγιγμα
που την ξυπνά-
Έλα να νιώσεις το ποίημα..
Αναρτήσεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου