...

...

ΕΠΙΣΚΕΠΤΕΣ ΚΑΙ ΦΙΛΟΙ ΜΟΥ..

31 Μαΐου 2017

Αττική…

Τεχνουργήματα των νεφών,
ευκίνητα
σαν έννοιες
που δεν συλλαβίσαμε,
Αττική εξαίσια,
ιερατική,
όπως την έμαθα από παιδάκι,
γεννιέται μες τα μάτια μου
πάλι και πάλι-
παρθένα γη,
παλίμψηστη
πίσω από την βοκαμβύλια
που στολίζει την λίθινη όψη της-
ψιχάλα που βελτιώνει το σύνολο, ψηφιακό
παιχνίδι
να νικήσει ο ένας
ο καλύτερος,
ο επιστήθιος φίλος
που είχα και είχες
παλιά- α ιστορία
καλαίσθητη!
                      Παρακολουθώ τις αψιμαχίες των πουλιών
πάνω στα λυγισμένα κλαδάκια-
Ήρθε το απόγευμα·
ο ορίζοντας σε ορίζει·
είσαι η βραδινή σκιά που ξαφνικά
θα είναι οπτασία
και
θα είναι όραμα
και
θα είναι ποιητικός κόσμος
που
δεν συνάντησα
στα παραμύθια που είπα.




2 σχόλια:

ποιώ - ελένη είπε...

Καλό μήνα φίλε Στρατή
Αγαπώ ό,τι κάνεις.....

ΣΤΡΑΤΗΣ ΠΑΡΕΛΗΣ είπε...


Καλό μήνα Ελένη μου! Κι εγώ αγαπώ τις λυρικές εικόνες σου- και τον καθαρό ποιητικό σου λόγο!

Ετικέτες

Αρχειοθήκη ιστολογίου