Τσαλακώνω την θάλασσα. Κάτι
γλάροι πετούν
Σαν ιερουργοί πάνω απ’ τα
κατάρτια.
Το πρωινό ξιπάζεται να έχει
τον ήλιο
Καθιερωμένο του.
Με τις λέξεις μου καμακώνω χταπόδι
στα ρηχά.
Ο άνεμος σφάζει την ζωντανή
παρομοίωση των γλαφυρών νεφών.
Τα μάτια σου κοιτάζουν τον
ορίζοντα.
Καυτά μάτια σαν λάβα
απειλητική που σε όλα νικάει.
Μελαχρινή λαίλαπα των ονείρων
μου.
Ο τρόπος σου είναι η θύελλα
όταν εγώ που θέλω να ησυχάζω
ανάμεσα στις λεμονιές επιθυμώ
Ένα μακρύ, σαν
δεκαπεντασύλλαβο, φιλί σου..
Αναρτήσεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου