...

...

ΕΠΙΣΚΕΠΤΕΣ ΚΑΙ ΦΙΛΟΙ ΜΟΥ..

8 Ιανουαρίου 2013

Πέφτει ένα παθιασμένο χιόνι που είναι κατάφαση του λευκού.



Πέφτει ένα παθιασμένο χιόνι που είναι κατάφαση του λευκού.
Απλό- χωρίς καμιά προσμονή ή ελπίδα.
Κάτι σπουργίτια έχουν την αιτία της ζωής τους εκτεθειμένη στο κρύο
και λουφάζουν μες τις ελιές φοβισμένα
τόσο. 
Από τον βοριά ένα κυρτό επιφώνημα σηκώνει μια χιονόμπαλα και την πετά κατά την έκπληξη της περίφραξης των αγρών. 
Η σκηνή του θεάτρου της μέρας δέχεται τον χορό μιας χλωμής θεάς να περιστρέφεται σχεδόν μεθυσμένη από το απόσταγμα των νεφών και ζαλισμένη να πέφτει
μες την πραγματικότητα.
Το μάτι κουράζεται να κοιτά.
Αφήνει πίσω του την αγάπη για το φως και εκλιπαρεί για μια λευκότητα λιγότερο αδυσώπητη.
Η ομοιοκαταληξία εξέπνευσε προ πολλού μες τα χωράφια με την ανατριχιασμένη χλόη.
Οχτώ μέτρα πιο κάτω, τα πεύκα με τις τούφες τους χιονισμένες μαλώνουν με την απαίτηση του αγωγιάτη Ιανουάριου για κι άλλο φορτίο..


   

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Ετικέτες

Αρχειοθήκη ιστολογίου