...

...

ΕΠΙΣΚΕΠΤΕΣ ΚΑΙ ΦΙΛΟΙ ΜΟΥ..

7 Ιανουαρίου 2013

Ο χρόνος πάντα εκδορεύς.


Μια συννεφιά με κρύο όσο να πεις άφαντο το φεγγάρι και οξύμωρος ο πόνος του.
Ταριχευμένες λέξεις στον γιαλό κι η ποίηση αμνάδα που ξεκόπηκε απ’ το κοπάδι.
Πεύκα κουράστηκαν να βελονίζουν τον βοριά. Σωπαίνουν.
Ή σιγοψιθυρίζουνε έναν σκοπό αλλότριο.
Τσούζει το κρύο. Η πόλη γδάρθηκε από την μάχαιρα του αιώνα. Ο χρόνος πάντα εκδορεύς.
Συνάζω τις ευθείες μου και τελικά κρατώ στα χέρια μου μια περιβόητη τεθλασμένη
Που σαν Αππία οδός με πάει στην ονειρική ιδεατή βασιλεύουσα.
Σκιρτώ.
Η καρδιά μου σφίγγεται. Η κιβωτός
Που σηκώνω είναι η απόκρυφη αυτή
Που καθρεφτίζει την ζωή μου την λύκαινα..

3 σχόλια:

akrat είπε...

καλημέρα

ποιώ - ελένη είπε...

"Η κιβωτός
Που σηκώνω είναι η απόκρυφη αυτή
Που καθρεφτίζει την ζωή μου την λύκαινα"
Σκίρτησε η καρδιά μου στα λόγια σου Στρατή

πολλά φιλιά

ΣΤΡΑΤΗΣ ΠΑΡΕΛΗΣ είπε...

Ελένη μου να είσαι καλά!
Φιλιά κι από μένα!

Ετικέτες

Αρχειοθήκη ιστολογίου