...

...

ΕΠΙΣΚΕΠΤΕΣ ΚΑΙ ΦΙΛΟΙ ΜΟΥ..

24 Ιανουαρίου 2013

Με την ποίηση πάω παντού




Άοκνες αγκύλες σφίγγει ο χρόνος γύρω μου.
Η ζωή είναι πλατιά αλλά της αφαιρείται συνεχώς χαρούμενο βάθος.
Δοκιμάζω την σκέψη μου στην αλήθεια.
Μια λύπη είναι έντονη απόχρωση που με κρατά.
Έχω μια πρόταση αλληλεγγύης αλλά την ξεφτίζει ο βίος.
Με την ποίηση πάω παντού αλλά, πιστέψτε με, είναι ακριβά τα ναύλα.
Έμαθα στης μοναξιάς το αντίτιμο και πλέον πρόθυμα όπως μπορώ το πληρώνω.
Περπατώ αλλά - όπως να πλέω σ’ έναν ουρανό με κάνει η φαντασία μου.
Ένθεος κι άθεος, καταφατικός κι αντιφατικός, εκεί
Που οι θρησκείες δεν έχουν νόημα, μόνο σκλαβώνουν
Κι άλλο την ανθρωπότητα.
Ονειρεύομαι συστήματα που να αφήνουν τον άνθρωπο να αγιάσει.
Μυρίζω ένα λουλούδι, με χαρακτηρίζει ένα φως παράξενο που μετασχηματίζει τα πράγματα προσθέτοντάς τους χρυσίο..







2 σχόλια:

Paraskevi Lamprini M. είπε...

με την ποιηση πάω παντου, ένθεος κι άθεος!!! μου άρεσαν πολύ αυτά τα δύο!!!...
και η φωτο!!!! με αντικείμενα προφανώς του Παπαδιαμάντη!!!... άψογα!!!
πολύ ωραία όλα λοιπόν!!!
καλό βράδυ, Στρατή... να μας πηγαίνεις κι εμάς παντού!!

ΣΤΡΑΤΗΣ ΠΑΡΕΛΗΣ είπε...

Παρασκευή
ε φυσικά με την ποίηση πάω παντού

χωρίς ναύλα χωρίς απεργίες χωρίς κυβερνήσεις πουλημένες

καλό βράδυ κυρία μου

θα προσπαθώ να καταφέρνω να ταξιδεύουμε μαζί..

Ετικέτες

Αρχειοθήκη ιστολογίου