Μπορώ και διαβάζω τον άνεμο

Μπορώ και διαβάζω τον άνεμο και οι πνοές του πάνω στα ανθισμένα φυτά
είναι απόλυτα της δικαιοδοσίας μου. Ορίζω
αυτό το χάδι σαν ανάσα που υπόσχεται θεό από θεό.
Δεν κοιμάμαι, δεν πτοούμαι, δεν απελπίζομαι.
Δεν είναι μια ήττα μέσα μου αγιάτρευτο τραύμα.
Αγκαλιάζω τις ιδέες και μου γίνεται πιο πλατύς ο ορίζοντας.
Μιλώ με λόγο που κάρπισε.
Φανερώνονται κάποτε όλα: οι ψυχές απαστράπτουσες
φωταγωγούν το έρημο βασίλειο
της νύχτας.
Και κείνοι οι μενεξέδες που πολλά υπόσχονταν
λίγο πριν την αυγή, τώρα να, κοίταξε- τρίζουν
το ζορισμένο τύμπανο της όρασης να καταγράψει την αλήθεια τους.
Με τόσα ποιήματα που είπα δεν μπορεί παρά να αναρριχηθώ
ως τον αυλόγυρο που κρύβει τον παράδεισο.
Και θα φωτογραφήσω τα τοπία που ήθελα
ο νους μου μόνο αυτά να έχει..