ΓΟΗΣΣΑ..

ΓΟΗΣΣΑ..

Τόσο σου επιτίθεμαι σφοδρά που εγκαταλείπει η νύχτα τις αξίες της
μέσα στα όνειρα.

Λαφυραγωγώ τα λημέρια της, στα χαρίζω
να βρεις μέσα στα λόγια μου πουλιά
κι αισθήματα και έναν
καημό που αναστατώνει τα τραγούδια..

Περιφρονείς τις λέξεις μου αλλά
μ’ αυτές σε φτάνω

Σ’ αγγίζω όπου κι αν πας, μου παραδίνεσαι-
πλάσμα του πόθου..

Φτάσε στο ύψος των λόγων μου, γίνε
πεταλούδα
που ελαφροπετά, γίνε αέρας
που αναμαλλιάζει το τοπίο

Πάρε την φόρα που σου δίνει ο λεβάντες
κι ανοίξου ύστερα ως την θάλασσα-
γόησσα μούσα!