Η νύχτα πέφτει βαριά

Η νύχτα πέφτει βαριά πάνω σ’ εκείνη την μεγάλη ξεραΐλα των φρυγμένων χόρτων που αντιστέκονται
σχεδόν ξεριζωμένα μέσα στο ψιλό αεράκι που επιμένει
να υμνεί το υπερβατικό καλοκαίρι..
Φιστικιές που είναι με τον δικό τους τρόπο οικείες
στο τραγούδι του μισού φεγγαριού..
Κανονικά άστρα και ακανόνιστα αισθήματα..
Προσεύχομαι σ’ έναν αήθη θεό..
Των φυτών η ανάσα επιμένει
τα ρουθούνια γλυκά να ξυπνά..
Τι να χωρέσει μέσα στις εγγαστρίμυθες λέξεις, τι να ειπωθεί
που να είναι γαλάζιο
όπως ο πρωινός ουρανός κι απέραντο
όπως η ανερμήνευτη θάλασσα;..
Ό,τι κατέχω είναι η επιθυμία να είμαι
ένας προσκυνητής του Απλού..