Ο τρούλος της Παντάνασσας να εξέχει μέσα στο στερέωμα

Ν’ ανέβουν λίγο οι θάλασσες μες τον σημαντικόν αέρα

Και οι γιρλάντες των άστρων να ξαναπούν για πυροτεχνήματα νύχτας.

Η ψυχή να ρυμουλκεί την ελπίδα.

Δεντρολίβανα να γεμίζουν με λάμψη την μέρα

Και να χλιμιντρά δοξαστικό γιασεμί.

Ένα δελφίνι και ιδωμένο από άλλη σκοπιά το πέλαγο

Κι από την λύπη για πάντα να λείπω.

Ο τρούλος της Παντάνασσας να εξέχει μέσα στο στερέωμα

Και να αναγαλλιάζει βέβαιος για την πίστη του ο Μάιος.

Γυναίκες όμορφες μπροστά μου να περνούν

Και να τις θέλω όλες.

Κτήτορας αοράτων τε και ορατών..

                                   Ρέθυμνο 12.5.2012