Μ’ αρέσουνε τα ατίθασα παιδιά των συνεσταλμένων μανάδων.
Αυτά που αναστατώνουν το συνταχτικό των πράξεων.
Ευσυγκίνητα ρέπουν προς την ματιά του καλλιτέχνη που αφομοιώνει
χάος για να τον εαυτό του κάποτε κατανοεί..
Κι εκείνες οι ωραίες αταξίες τους
του εγωισμού ώριμα φρούτα
τα κάνουνε ακόμα πιο ελκυστικά.. Αρπαχτικά
με ατέλειωτη έμπνευσης όρεξη..
Αναρτήσεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου