Κορίτσι των αιθέρων! Κόρη της Κρήτης!

Πολύ εύκολα μαρτυρούν οι κοίλες νύχτες τα μυστικά μας.

Η μουσική είναι μια παλάμη που την αιώνια χαρά των ουρανών
μέσα της δέχεται.

Όλη η θαλπωρή των νεφών κλεισμένη σ’ ένα πεφταστέρι που προς την αιτία
του σωστού θανάτου δράμει.

Ψηλά ψηλά φωνές και κωδωνοκρουσίες.

Νομίσματα που αγοράζεις φτώχεια της ψυχής-

μόνο.

Μοιράζουμε τα αγαθά αλλά μια πίκρα μένει πάντα και
την μεγεθύνουνε οι στερημένοι.

Είμαστε άδικοι μωρό μου…

Αφουγκράζομαι φεγγάρι όπως στέκεται επάνω απ’ τα λιοντάρια στο Ηράκλειο και κόβει μονοκόμματα τις ώρες.

Ωραίο αλήθεια!

Το όνειρο υφίσταται σαν αντιστάθμισμα του, έτσι κι αλλιώς, γύρω φριχτού.

Εκεί στο σπίτι με τις τριανταφυλλιές, στο πάνω πάτωμα, κοιμάται το κορίτσι.

Ψιλό, λιγνό, μελαχρινή αψάδα..

Α να το είχα μες την αγκαλιά μου!

Να το καθρεφτίσω στον άνεμο και να γιορτάσω επάνω στην κρινένια επιδερμίδα του

ήλιους αισθητικούς!

Κορίτσι των αιθέρων! Κόρη της Κρήτης!

Να συλλαβίσω πόντο πόντο σ’ όλο το κορμάκι του
και να το χαίρομαι που αναστενάζει ώσπου

να φιλήσω τα χείλη του..

Ήσυχα να απλωθεί το αίμα
του πόθου της

έως το τριανταφυλλάκι της κοιλιάς της..

Έτσι όπως δίχως μια αντίρρηση

θα θέλω να φυλακιστώ!

                             Ηράκλειο Κρήτη  10.5.2012