Κάτω από τον ίσκιο της μουριάς κοιμάμαι
Ανάσκελα μες το αιώνιο μεσημέρι
Τα σπουργίτια τιτιβίζουν χαρούμενα
Κι οι καρδερίνες δίχως ένα αχ πορεύονται
του τραγουδιού τον σκοπό
Κλείνω τα μάτια μου, ο κόσμος είναι απέραντος
Και το βράδυ οι πυγολαμπίδες είναι θηλυκά κάτοπτρα
Που μέσα τους περιπαίζει το εφήμερο
την σοβαρή δασκάλα αιωνιότητα..
Αναρτήσεις
2 σχόλια:
Cierra tus ojos y verás la realidad que has ido forjando con tus sueños.
Un abrazo
Jessenia
Pero yo sueño despierto, y no es agradable.
un beso.
Δημοσίευση σχολίου