Η σελήνη λαφυραγωγεί την θάλασσα
Άσπρα κοχύλια σε μια φωτεινή δύνη
Κρούουν τον κώδωνα της ησυχίας.
Ερωτικά αυτό είναι νίκη της ποίησης:
Να ζεις μ’ ένα φιλί και τόσα κλοπιμαία.
Θέλει το σώμα άγγιγμα που φτάνει ως το μεδούλι.
Αυτό που είσαι δεν είναι φτωχό αφού με έχεις σε όλα πλημμυρίσει.
Είσαι σεισμός που όλα τα κακώς στημένα επαναφέρει
στην σωστή θέση τους.
Εμφανίζεσαι με την αξιοπρέπεια των αθώων και λυτρώνεις-
ούρια μες το μυαλό μου να πνές..
Αναρτήσεις
2 σχόλια:
Efectivamente, nos alimentamos de besos.
Un abrazo
Jessenia
hoy en día parece que algo va a cambiar en nuestros países a encontrar sus corazones latiendo juntos y el ritmo de la poesía.
dulce beso.
Δημοσίευση σχολίου