7.
Γυμναστική των έντονων φωτοσκιάσεων
Μάιε,
Αδέσποτε σκύλε,
Του λυσσάρη χρόνου..
Έρχεσαι αλητήριος απ’ τον βαρύ συλλογισμό
Του χειμώνα που τέλειωσε,
Ρέμπελε φίλε,
Των πουλιών και των δέντρων..
Αδειάζεις με φούρια τα χειμαδιά-
Όλοι άστεγοι
Να χαρούν ουρανό και αστέρια.
Και οι μέρες που λάμπουνε
Διαδέχονται τις βασίλισσες νύχτες:
Αιολικές, ιωνικές, με Δωριέων κάθοδο·
Μέσα στην χώρα του απρόσμενα ωραίου!
1.5.2008
8.
Ηλικία μου του ώριμου μήλου·
Κατέρχομαι, ανέρχομαι, πεθαίνω·
Ανασταίνομαι μέσα σε μέγα πόθο!
Η σάρκα ξυπνά, είναι κύμα
Πλημμύρα του ζωντανού, βράζει
Έχει σπέρμα ζωής και σπέρμα θανάτου.
Εγώ λυράρης και εγώ λύρα
Εγώ άπνοια και εγώ άνεμος,
Βασανισμένο μυστικό της ηλιαχτίδας,
Χτυπώ τα φτερά μου στον ίδιο ρυθμό..
1.5.2008
9.
Η μέρα φτιάχνει τον χαρακτήρα της με ιδιοτροπίες πουλιών
Που κελαηδούνε κάτι ακατάληπτο·
Πασχίζει να ‘ναι η ωραία των όλων·
Βασανίζει όλα τα νοήματα της αγρύπνιας..
Το πρωί έρχομαι από τις κάμαρες της κατάνυξης-
Ένας καλόγερος αφηνιασμένος..
Φτιάχνω μύθους των λέξεων, αγγίζω νερό·
Βαπτιστής των ευτυχισμένων οράσεων!
1.5.2008
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου