1.
Χτυποκάρδι πρωινό του πουλιού.
Καλά του έρχεται η μελωδία!
Ένας ύμνος στο γαλάζιο το φως·
Σταθερή αξία της κάθε φωτιάς.
Και ο ήλιος
Αινιγματικός επισκέπτης της μέρας-
Παλιά θεός και σήμερα πάλι·
Λάμπει λάμπει λάμπει!
Ο χορός των εντόμων πάνω απ’ τα νερά:
Παρδαλές πεταλούδες που πιστεύουν στον Μάιο!
Μικρές χαρές σαν την μικρή ζωή·
Περιέχουν ανάσταση και θάνατο..
1.5.2008
2.
Η καρδιά μου η πιο σταράτη αλήθεια
Χτυπά για να ξέρω να ελπίζω.
Αυτός ο κόσμος που πλαταίνει πλαταίνει
Φτωχότερος ολοένα.
Αγαπώ όλες τις κόρες των θαλασσών:
Αφρογέννητες, άσπρες, ευωδιαστές
Μου μιλάνε με ποιήματα.. Βλέπω
Που εξαντλούν τον ουρανό σαν πηγάδι..
1.5.2008
3.
Μικρά ποιήματα και όμως καίνε!
Ανοίγουν τις νότες τους σαν σε νέο βιβλίο·
Η χαρά διαβάζεται τώρα..
Εγώ αξίζω μια σιωπή λουλουδιών.
Μα κι από τάφο πάλι θα μιλάω..
Φλύαρος έμαθα και θα με τυραννάει πάντα η φωνή..
1.5.2008
4.
Αποχρώσεις της μουσικής μέσα στην πράα ημέρα:
Γαλάζιες, κίτρινες- περιπτώσεις χαράς!
Γαλάζιες, κίτρινες- περιπτώσεις χαράς!
Αλήθειες που αντιλαλούν ιδέες ευτυχίας·
Ανίκητες και πάνω από τις λέξεις που θα βρω για να τις περιγράψω..
Καρφιτσώνονται πάνω στα πέταλα των λουλουδιών·
Αναγαλλιάζει ο Μάιος!
Σερπαντίνες αρώματος που ακολουθούν τα οσφρητικά λαγωνικά·
Λιποθυμάνε..
Μικρός, μικρότερος κι απ’ ότι φανταζόμουν είμαι
Του θεού αυλός.
Λόγια κάνω
Περιπαιχτικά να τον ίδιο εαυτό μου σαρκάζουνε.
Που μ’ ένα τίποτα και πάντα θα αγωνιά..
Που μ’ ένα τίποτα και πάντα θα αγωνιά..
1.5.2008
5.
Η περίπτωση να έχουμε σφάλλει
(Βέβαιη κατ’ εμέ)
Να είμαστε αδέξιοι διαχειριστές που ομολογούνε
Την ανημπόρια τους να εκτιμήσουν το καλό.
Οι θρησκείες μας ψυχικές αστυνομίες
Υπαγορεύουν το αγαθό
Αλλά πορεία είναι η αγάπη
Που την βαδίζεις πάντοτε συναισθηματικά ξυπόλυτος.
Τρέφομαι με ιδέα από σε έπαρση Μάιο
Γεννήθηκα τότε και ξέρω
Φόρος που αναλογεί για την ψυχή μου να ‘ναι λεύτερη,
Σε κάθε βίβλο που θα μου παραδοθεί..
1.5.2008
6.
Εικοσιτέσσερα λουλούδια τον Μάιο
Σαν μια ορθογραφία της άνοιξης·
Λυρικά παραπετάσματα που άνοιξαν
Να φανούν της χαράς οι ιδέες.
Μυστικά λίγα που το λιγότερο
Μες την καρδιά του υπερόπτη είναι·
Χρόνος που μόλις και ηχεί
Μην γερνώντας τα πράγματα.
Εγώ υποψιάζομαι ανεμώνες
Γεράνια και πανσέδες πυροβόλους·
Ξυπνώ με τις καινούριες λέξεις που βροντούνε
Τα άρματά τους μέσα σε κρυφή χαρά..
1.5.2008
2 σχόλια:
Buenos días, Stratis!
¡Qué bella foto!
Ahora mismo, me columpiaría un ratito en las estrellas para contemplar el mundo con desde otra perspectiva. Seguramente descubriría cosas que ahora mismo, no alcanzo a vislumbrar.
Un beso
Jessenia
una voz que venía de España a la tocaron, amigable ..
dulce beso.
Δημοσίευση σχολίου