10.
Γράφω γιατί ένα αγιάζι μένει
Πάνω σε όλα αυτά τα πράγματα που τα κοιτώ·
Σπουδαιώνονται μέσα στην καταξιωμένη μοίρα τους.
Άρωμα ξανθό κινίνο,
Σοκαριστικό οξύ του λεμονιού,
Κλαδωτή οξύνοια του ήλιου.
Παίρνω το μονοπάτι της κρυμμένης αρμονίας·
Ύμνος δυνατός κι από αρχαία μεριά·
Ίωνας βραχμάνος του αιολικού-
Παίζω τύχης δώρα!
1.5.2008
11.
Όσα και να μου κλέψει η ζωή θα έχω ακόμη ένα περισσότερο
Που θα λάμπει ξίφος-
Να μάχομαι το που δεν μου αρέσει κράτος..
Βουρλίζει των ανθρώπων το άπληστο-
Εγώ λαφυραγωγώ μονάχα τις δικές μου τις πόλεις..
1.5.2008
12.
Ιερουργίες του ασβέστη μέσα στο μεσημέρι που έπεσε
Από τα χέρια θεού.
Ζαλισμένα παιδιά από το παιχνίδι της άνοιξης και μητέρες
Όλων μας οι Παναγιές!
Θρησκεύουν στον άνεμο!
Πυρπολούν το μυαλό τους!
Η αιθρία αίθρια παντοτινά θα συλλογίζεται, θα είναι
Αλφαβητάρι της χαράς η ομορφιά της.
Πετούν ιδέες του γιαλού επάνω απ’ το μυαλό
Της ακρωτήριας στεριάς..
1.5.2008
13.
Ακροκέραμε ύμνε της ουράνιας στέγης!
Θρησκευόμενος είμαι άνεμος·
Οι αιχμές σου εξέχουν μες τον πάντα ορίζοντα
Των αρχαίων κανόνων.
Έχω μαράζι του έρωτα γι’ αυτό αντέχω·
Αυτοσπαράσσομαι
Ερήμην των λοιπών συνδαιτυμόνων.
Κανείς δεν με ξέρει- είμαι η κεντρομόλος
Που τρώει τον όλο πυρήνα της..
1.5.2008
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου