Κλείνοντας κι άλλο τις ορέξεις μου και τις επιθυμίες,
ούτε τον εαυτό μου κοροϊδεύω πια ούτε κανέναν
στο υπερώο όλων των πραγμάτων, ανασαίνω
Πλασμένος από το φερέγγυο κρύσταλλο
της αυγής, λυτρώσου τώρα
μπροστά μου εδώ,
κλωνάρι της φτελιάς,
ανθισμένο
νυχτολούλουδο, άρχισε
να συνθέτεις την ξεκάθαρη απελπισία
που κλέβει δόξες απ’ το φεγγαρόφωτο.
Από τα απορρίμματα μαζεύω
μια λέξη παραπεταμένη, έναν
εγωισμό μισοκατεστραμμένο, προσπαθώ
να δώσω αίμα στην ανάμνηση· είμαι
ο τυμβωρύχος που επιχειρεί να αναστήσει
τον βασιλιά, τον πάλαι
ποτέ θρύλο μιας Άνοιξης!
30/9/2024
Αναρτήσεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου