Απόψε ο θρύλος μας πέθανε…

Τυλιγμένη μέσα σε στενά υφάσματα είσαι

ο πόθος που περισσεύει.

Υποδύεσαι μια θετική πανσέληνο.

Στην κορύφωσή του το κάθε δράμα είναι εθελούσια έξοδος προς

την συντριβή, σε μαθαίνω

σιγά σιγά,

όπως σε αποκαλύπτει η περασμένη ώρα.

Η ύλη γύρω μας είναι τιποτένια- φτιαγμένη

από ανούσια τεκμήρια κάθε κακομοιριάς.

Δεν θα παραδοθώ. Θα

αμφισβητήσω το φλύαρο βράδυ, τις κουβέντες μας που σβηστήκανε και μόνο

σαν ψίθυρος ακούγονται, καθώς απομακρύνονται οι ίσκιοι

που υπήρξαμε, οι σκουριασμένοι ανελέητα ίσκιοι

που γεμίζουν ερωτηματικά και πεθαίνουν

κάτω από το λίγο φως

και τον φευγάτο εύκολο αέρα

που λιώνει στο πλατύσκαλο του φεγγαριού…

Μου φαίνεται πως ξάστερο είναι μονάχα αυτό το παραμύθι

το πλασμένο από σένα και μένα

πίσω από τα γεγονότα που κρατούν μια φθίνουσα πορεία προς

την άμορφη απελπισία

που νίκησε και θέλει ακριβά να εξαργυρωθεί….

29/9/2024