Η Ποίηση παντού θα φτάσει…

 

Άυλη κι ουσιαστική μες σε καιόμενες ώρες υπερβαίνεις

Τα καθιερωμένα μου.

Εδώ χορεύει η δειλία μου πάνω στην άσπρη γάμπα σου την βελουδένια.

Ο φθόγγος στον λαιμό μου είναι μια θλίψη ανυπολόγιστη.

Σε λέω με δισταγμό αφήνοντας να μου ξεφεύγει η αδάμαστη εικόνα σου που πάντα δραπετεύει.

Η μέρα είναι ακριβή και σε ποτίζει ένα ροσόλι του έρωτα.

Αφήνομαι στην ευτυχία των δευτερολέπτων.

Αγγίζοντας το κορμί εγώ σου έμαθα πώς να ξεφεύγεις από κάθε αμαρτία.

Με έμαθες το γέλιο το κελαρυστό.

Όσο το σκέφτομαι και τώρα, το φιλί σου πάντα ήτανε έπος:

Ένα έπος ζωής κι ένα έπος θανάτου.

Ξεφύγαμε απ’ όλα και αυτός ο πόθος ήτανε ενθάρρυνση να δούμε την πραγματικότητα που κουρελιάσαμε.

Σε κάθε έρωτα υπάρχει μια ψυχή πεταλούδα

που λευτεροκοπά κάτω από τα κλέη της λιακάδας και

διατυμπανίζει μιαν αλλιώτικη ελευθερία.

Αφή είναι όσα σου είπα και μου είπες.

Όλα αφή:

Στις ρόγες του στήθους σου στην απαλή κοιλιά σου στους μηρούς σου τους ένδοξους στον ολοστρόγγυλο γλουτό σου-

Όλα αφή!

Στενάζω σβήνοντας τα ηχηρά τσιγάρα μου

Επάνω στην επιδερμίδα μου την καθημαγμένη…

4/9/2024

Όλες οι αντιδράσει