Κοιτώ τους λεπτοδείχτες, μετρώ τον Χρόνο που με ξεγελά·
Οι διάφανες ώρες της αυγής νομιμοποιούν την ανάμνηση·
Τα πλήκτρα είναι μουσική που παίζει με ένα αποκαρδιωμένο φως·
Αφήνω την πεμπτουσία των γύρω μου να σκληραίνει·
Η κάθετη στιγμή είναι η οριζόντια επιβίωση·
Μόνο η θέληση μου δείχνει τον brutal εαυτό της·
Φθινόπωρο· μαζεύω την λύπη μου στο λερωμένο τσουβαλάκι της νύχτας…
Στην άκρη του ματιού σκιές ζαλίζονται να πηγαινοέρχονται μες τον πεζόδρομο·
Λιγνό το φως· διαφεντεύει·
Οι αντωνυμίες γαντζώνονται στον εγωισμό μου·
Είμαι μονάχος· πασπαλίζει η αυγή την μελαγχολία μου με μια κανέλα ευφραντική….
23/9/2024
Αναρτήσεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου