Πράγματι έτσι όλα και ίσως τώρα πιο αντιφατικά, ενορχηστρώνοντας
την μελαγχολία και την ανάμνηση.
Βουλιαγμένα στον καιρό, άτμητα μες το μυαλό μου, σε μια λύπη σκαλωμένα αέναα.
Ακούω τον ρυθμό της καρδιάς, αυτό το ταπεινό οργανάκι που πολεμά να αναστήσει
μάταια την δολερή αιωνιότητα,.
Ποντάρω στον φόβο.
Όλη η μοναξιά είναι μια λέξη που δεν ξεστομίστηκε.
Και τα ποιήματα
Είναι ένας εγωισμός που σκοτεινιάζει τον περίγυρο μίας Στιγμής.
Μελετώ ωραία να δραπετεύω από όλα.
Παραγεμισμένος με μπαρούτι και αίσθηση.
Εγώ ο τσαρλατάνος των ερωτηματικών….
27/9/2024
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου