Από το στήθος μου, ηχείο ευφάνταστο, ξεπηδά καλοκαίρι θεοτικό·
Μια μαγγανεία θαλάσσης χτυπά την πόρτα
Του νου μου και κάθιδρος βγαίνω
Στο άσπρο πλατύσκαλο του γιαλού.
Με μισούν οι μικρότητες· παραμένω
Στον ομφαλό της ακρογιαλιάς
Γυμνοπόδης.
Βάζω αυτί στο κοχύλι· ακούω
τον φλοίσβο,
Η ζωή παίζει ζάρια μαζί μου,
Ανήκω στην ώρα
Του μεσημεριού
που αυτοαναφλέγεται…
Αναρτήσεις
2 σχόλια:
Η ζωή παίζει ζάρια μαζί μου, S.P.
Αρκεί που
με θεόσταλτη δύναμη,
μέχρι τώρα κερδίζεις!
Σε/σας Φιλώ
Αστοριανή
ΝΥ
Χάνω κερδίζω: ένα αδιάκοπο αλισβερίσι. Καταλήγω πάντα σε μια παράξενη συνδιαλλαγή:
Με τον Χρόνο, με τον εαυτό μου, με τους γύρω μου, με το Τίποτα. Κι εκεί μένω.. Γράφοντας ποιήματα και ποιήματα.. σε φιλώ!
Δημοσίευση σχολίου