Δύσκολο βασίλειο το βασίλειο της φθοράς.
Αναφανδόν γενναίοι που μιζέριασαν την τελευταία στιγμή
Και κρούει τους με φούρια ο θάνατος. Όλα
Τα έψαξα σωστά. Αφομοιώθηκα
Απ’ τις δροσοσταλίδες. Έζησα
Πάνω στα πέταλα ενός ρόδου. Αήττητος!
Και όταν με πλησίασε η νύχτα
Ήσυχος στέλνω την στραμμένη προσοχή μου
Στα άστρα,
θέλοντας να γίνω σκόνη
Και βαθύς καημός
του διαστήματος…
Αναρτήσεις
3 σχόλια:
Και όταν με πλησίασε η νύχτα
Ήσυχος στέλνω την στραμμένη προσοχή μου
Στα άστρα,
θέλοντας να γίνω σκόνη .... SP.
...εδώ, με διάβασες...
Βλέπεις, ΕΧΩ λόγο να αισθάνομαι όσα περιέχονται στο μεστό απόσπασμα σου...
Δυο χρόνια πριν.. τέτοιες μέρες...
άρχισε η κατάρρευσή του Δημήτρη μου,
για να επισφραγιστεί στις 4 του Σεπτέμβρη...
Μια καρδιά θεώρατη, που δεν χώραγε άλλο...
Απόψε, όμως, έλαβα μια γερή "δόση" οξυγόνου, διότι τα παιδιά με πήγαν βόλτα, κι εγώ παραμιλούσα μυστικά με μια ξεθωριασμένη,γυρίστρα, αμίλητη όλη την μέρα, πόρνη Σελήνη...
Δεν ξέρω αν σε ξενίζει αυτή μας η επικοινωνία...
Αυτό θεωρώ, εγώ, ποίηση... να αγγίζεις τον κόσμο του άλλου. Να συνομιλείς γνήσια. Αυθόρμητα. Να αισθάνεσαι.
Είναι, χρόνια τώρα,
αυτή, μια Υπερ-Ατλαντική προσέγγιση συναισθημάτων
και το θεωρώ
μικρή ευτυχία. Το μόνο που εύχομαι, είναι να μη σε πιέζει, ή ακόμη
και να μη σε κουράζει...
Χαιρετισμούς κι Αγάπη σε όλους όσους σε περιβάλλουν με γνήσια αγάπη.
Αστοριανή
(που πλέον δεν μένει εκεί...)
Εγώ ξέρω ότι είσαι μια μυστική καρδιά που δονείται με ευαισθησία μοναδική. Το ένιωσα από την πρώτη στιγμή που σε συνάντησα. Κι επειδή εδώ μέσα στο διαδίκτυο πολλά είδα και έπαθα, σε ξεχώρισα και ξέρω πάντα ότι βαδίζεις ‘’καλά’’.
Χαίρομαι για την βόλτα σου με τα παιδιά. Κατανοώ τον πόνο σου πάντα για την απώλεια του Δημήτρη! Βλέπεις η άτιμη η ζωή έτσι είναι. Πρέπει με το κουράγιο σου να τα αντιμετωπίσεις όλα.
Εδώ θα είμαι όποτε θέλεις κάποιον να σε ακούει.
Φίλη μου και αδερφή μου και ποιήτριά μου από τις λίγες!
Τα σέβη μου και τα φιλιά μου!
Να προσέχεις τον εαυτό σου θέλω!
ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ
ΚΙ Ας είναι μια λέξη!
Δημοσίευση σχολίου