Αξίες του όντος και του διδακτέου ουρανού…

 

Θα με διδάξεις κάτω απ’ την βροχή αλλά εγώ

Κάτω από ποιό πρίσμα θα μαθαίνω

τον ουρανό και την πολυκύμαντη θάλασσα;

Ένα μπουκέτο μαργαρίτες, από κείνες που μηνούνε την άνοιξη,

σταλμένες απ’ το νοτισμένο τοπίο, ασύφταστες

τελαλίζουν τον έρωτα σε πολλές διαστάσεις.

Κι η μουσική, σαν μια Γραφή δοξασμένη, αποτυπωμένη

‘πα στο κορμί σου με το σθένος της αγρύπνιας

σε κερδίζει και σε χάνει, πυρπολημένη από πυρά που εκμηδενίζουν

τον Χρόνο και την μελαγχολία των στιγμών.

Τότε ξεφλουδίζεται το φεγγάρι και ο πλουραλισμός των γεγονότων φτιάχνει

μια πηχτή πραγματικότητα, που διαχέει

όνειρα φωναχτά μες τον περίγυρο ενώ

μια νυχτερίδα που καιροσκοπεί να δει μες τα ερέβη

τον φανοστάτη καθηλώνει που αργοτρέμει με το φως του κάτω απ’ το φεγγάρι.

Είναι η ζωή λοιπόν είναι η ζωή αυτή η φασαρία! Κι έτσι

μεταγλωττίζεται και την κατανοούνε λίγοι που αριστοκρατούνε

και τον οκνό χλευάζουν που καθηλωμένος μες τα παραμύθια λίγος μένει

και δεν αξιοποίησε ποτέ του τάλαντα και ουτοπίες!

Κυριακή 28/11/2021