Οδοιπορικό μιας τσαλακωμένης πατρίδας….

 

Ξάνθη απλωμένη ως μέσα στα βουνά

Και Κομοτηνή ευρύστερνη

Ανάσκελη χωμένη επαρχία

Δρόμου παλιού ανάγνωσμα

Ω ευκολοκύλιστη Εγνατία

Λιακάδα αψόγου μοίρας εύθρυπτη αιωνιότητα

Σε διασχίζω·

Και ω Αλεξανδρούπολη αμαντάλωτη πρωτεύουσα της βορινής πατρίδας

Χαμογελάς στον ήλιο ρήγισσα άλλων καημών.

Έφυγα ήρθα, μια απόφαση δρόμος

Κάμποι απλωμένοι ως την ευτυχία του ματιού

Μαντριά με βέλασμα τοπίου,

Άξαφνα ωραία προσεχή

Σε μια εκκλησία απόμακρη στριφτό ζωνάρι

Ενός θεού που δεν μαλώνει με κανέναν πια

Κι ως το απέναντι τζαμί σμίγουνε έτσι οι λατρείες!

Ελλάδα που πουλιέσαι και αγοράζεσαι αβέρτα

Και μας αφήνεις άστεγους και κάτω απ’ την ακρόπολη χωρίς κουβέρτα!

Ελλάδα λυπημένο μου οργανάκι

που σε κουρντίζω με το πάθος μου κι ένα παλιό μεράκι!

Ελλάδα καφενέ μου για έναν βαρύ και όχι

και όλους που μας τσάκωσε βαθιά απόχη!

Ελλάδα μου κασκέτο στραβοφορεμένο

Και που εγώ σε ουτοπίες και σε παραμύθια επιμένω!

12/11/2021 Αλεξανδρούπολη..