Το μεσημέρι μου χαρίζει ένα άνθος ευφραντικό·
Και βάλλομαι από ευχαρίστηση και συμπάθεια·
Ο αέρας αδειάζει πάνω μου γλαφυρά λόγια
Και λυρικές απόχες ζωγρούν το κύμα το μελιστάλακτο·
Είμαι ο δραπέτης των όλων, ζω με την φούρια πυροτεχνημάτων·
Α σοβαρότητα των ‘’δήθεν’’ που δεν μου αρμόζεις-
Σε κοιτώ με περιφρόνηση πάντα·
Είμαι μια νυσταλέα μηχανή που ξυπνάει τα πάθη σας·
Είμαι προϊστορία που οργώνει την δική σας Ιστορία·
Προγάστορας που παραβγαίνει με την αφεντιά σας και νικάει…
Αναρτήσεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου