μάσησα την αφράτη σάρκα σου το τραγανό περγαμόντο
μοσχοβολούσες λουλουδένια υπόσχεση
και ήσουνα αγέρωχη σαν μια νεράιδα που αλαφροπατεί επάνω
στην ακύμαντη λίμνη-
σε φίλησα θυμάμαι ο ήλιος έλαμπε
και ραγίζονταν σε μυριάδες κομμάτια απρόσιτος κι όλο να κυριεύει
τα δάση τις μυρτιές και την καρδιά μου..
όλος μια γλύκα ο ουρανός!
Αναρτήσεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου