μετάλλαξη...

να παραγγείλω να μου μείνουν τα πουλιά να παραγγείλω

να παρακαλέσω κιόλας να μην λυπηθώ

οι νύχτες βουλιάζουν στις νύχτες, πού τρέφονται οι μελαγχολίες μου;

μια πνοή ανοίγει τα όνειρα μια πνοή και τα κλείνει

πολύτιμο είναι το ποίημα πολύτιμο

πλατύ σαν το λιβάδι της οράσεως

λουλουδίζει-

πίσω απ' τις εικόνες μια συννεφένια μοίρα με κρατά

πάντα στο φως θα θανατώνομαι

φωνάζουν οι αισθήσεις μου με εξυψώνουν

θεϊκό είναι εκείνο που μου ξέφυγε μα το σκηνοθετώ

α ανθρώπινο δράμα, δεν θα σε καταλύσω ποτέ μου!

αργά και λίγο λίγο γίνομαι ένα άγαλμα που με καθηλώνει σε παράξενη ύπαρξη!