νεόκοπος ουρανός επιβραδύνει την νύχτα και φωτίζεται από τις προσευχές,
παντού μυρίζει το αγιόκλημα, ψηλά ψηλά είναι το αμπέλι του αγγέλου,
θάλασσες κάτω ηρεμούν σαν λάδι ακύμαντο,
στις πόλεις πάθη ανθρώπινα και πάθη ακμαία, ζώνουν με μια κατάθλιψη τον βίο,
το ποίημα παντρεύει την απλότητα με την σιωπή
και σταλάζει- σαν ένας ύμνος καθαρός σταλάζει·
λεπτομέρειες χάους, τις μελετώ και κάπως κερδισμένος βγαίνω
αφήνοντας πίσω μου τις ζοφερές καταλήξεις·
ως την ελπίδα είναι πια ξεκάθαρος ο δρόμος-
άσπιλοι μείναμε και άσπιλοι θα σταθούμε παράμερα:
εκεί που είναι Βίβλος ανοιχτή ο ουρανός!
Αναρτήσεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου