μεταμεσονύχτιος συλλογισμός...

 

ύφος έχουν επικό οι πολυκατοικίες και ένα φεγγάρι μυθικό επικρέμαται

στον ουρανό, δασκαλεύοντας την νύχτα να μου αρέσει. 

σ' αυτό το θεατράκι όλα ξετυλίγονται αργά και δεν είναι ούτε και δράμα να το πεις ούτε

και κωμωδία, μόνο που χλευάζουνε την τύχη μας, την ρημαγμένη.

ανασαίνω τον δροσερό αέρα.

κάπου μου ξεφεύγεις Θεέ και κάπου σε πλησιάζω

καλώς.

ήχοι από μέλος ουράνιο ξεχύνονται όπου να καταλάβω μπορώ.

είμαι ευχαριστημένος.

 ανασταίνω το σώμα σου και ένα χάδι που πάντα περισσεύει αλλάζει

την αφή σε θεϊκή!

στο φως του φεγγαριού στο βαθιό μεσάνυχτο μια αντήχηση

από ύπνο βουλιαγμένο αλλάζει την φωνή σου και γιορτάζει

μες την ακοή μας με ένα σεπτεμβριάτικο

Αγαθό

 αποταμιευμένο στην καρδιά σου στην καρδιά μου!

 

                                                         18/9/2021