για να λυγίσει το σώμα υψιπέτεια σκαρφίζεται και εμμονή· αφήνει πίσω του την οκνηρία και τεντώνει
μυώνες δυνατούς να φέρει το απίστευτο μπροστά· γυμναστική των έντονων φωτοσκιάσεων, γυμναστική των συλλαβισμένων κατορθωμάτων-
κάπου εντός του ανοίγεται μία θυρίδα ουρανού· ψελλίζει το κορμί και ύστερα μια φωνασκία σκίζει την σιωπή του άκρατου μεσημεριού·
ο ακατάλυτος δεσμός φερέλπιδο να είμαι ξωτικό και συσπασμένο το φωνήεν μου μες τον αιώνα·
γράφω θερίζοντας τα στάχια ενός κάμπου που στον ήλιο πορφυρίζει και μια ευτυχία δέχεται
ηδύτατη...
εικόνα από Νταλί..
Αναρτήσεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου