...

...

ΕΠΙΣΚΕΠΤΕΣ ΚΑΙ ΦΙΛΟΙ ΜΟΥ..

27 Ιανουαρίου 2014

Μια νότα ήλιος..





Τι φρικτές φυλακές και να μην είναι μέσα μου καμιά
φωνή ίδια ξανά    όπως την θέτουνε οι γλάροι πάνω στο ακατανίκητο
φως και τα βράχια   ο Απρίλιος
να νέμεται την ερημιά ακόμη του τοπίου  
δύσκολος μύθος η καρδιά μες την αυγή.
         Αρκεί η μουσική όμως πάντα δεν λες, αρκεί η μουσική
 κι επικοινωνούμε με αισθήματα συμμετέχουμε στην μεγάλη Φωτιά
  είμαστε σ’ όλα πια δικαιωμένοι. Τώρα
που θα στραφούν προς το οξύτερο οι εξουσίες
όπως πληκτρολογούμε την εσώτατη λέξη
ο χρόνος είναι πάντα μηδέν που τείνει στο βαθύτερο άπειρο
και δικαιώνει τα οράματά μας η Στιγμή..




Δεν υπάρχουν σχόλια:

Ετικέτες

Αρχειοθήκη ιστολογίου