Α κοίτα την ζωγραφική πώς κάνει των νεφών τις κοιλιές κομμάτι του ουράνιου τόξου!

Το πρόσωπο ραγίζει σαν μια μουσική που νυμφεύεται την γη και το ύψος.

Το ύφος είναι ο άνθρωπος, το ύφος είναι η σκαπάνη των ουρανών.

Βόρεια της μνήμης, η αναπόληση ξυραφίζεται

από του τώρα τις λάμες.

Στον αιώνα το μανιφέστο των λουλουδιών είναι μια συγχορδία φτασμένων στην Επαγγελία αγγέλων.

Τοξική ανησυχία πλακώνει τα κτίρια των πόλεων -οι άνθρωποι πάντα φοβισμένοι θα υπάρχουν.

Α κοίτα την ζωγραφική πώς κάνει των νεφών τις κοιλιές κομμάτι του ουράνιου τόξου!

Ας μπορούσα να πιω χρώματα, να γεννήσω 
έμπνευση γαλαξία που επιθεωρεί αρχαίες θεότητες

που ακούν ονόματα ελληνικής μυθολογίας!